Isto é de vergoña.

A verdade é que da mesma maneira que vou camiño da terceira idade, quedo abraiado en tal ver. Cando vivía o "vello" era crible isto que estades a ollar na foto. Logo, eu pregúntome para que loitei pola democracia, ata o punto de estar "sinalado" aínda anos despois. De certo que estiven ben enganado, malia cando para máis están a gobernar os que levaron o meu voto. Se isto o consentiran "os outros", eran uns fachas. E xa estaba. Así de sinxelo. A polémica estaba servida.

Nestes días estáse a derribar un piso en Corme, logo de 24 anos de ir e vir, de xulgado en xulgado e así un longo camiño. Para arranxar qué? Para fundir ó concello nuns 90.000€ co cal fariamos no pobo un auditorio. ¿Quén se beneficia desta inútil "obra"?, ninguén. Pero iso si, levoulle 24 anos en ditar sentencia firme. ¡A idade dun mozo!

E hoxe ollamos esta vergoña en Pontevedra capital, nun problema que, segundo os xornais, ronda os catro anos de teima. Sen máis, a Audiencia Nacional sen esperar o pronunciamento dos tribunais, tomou xa este inolvidable "aforismo". ¡E unha familia á calle! E unha dona da, e na casa de seu, á puta rúa por unhas deudas feitas polo seu ex. Así, sen máis. Como se fora unha asasina. E pagándo ela a deuda da casa. ¡Mais, non subliñan os xornais que o ex, fora ó cárcere!

Cada día da miña vida quedo máis defraudado en ver o engano que eu tiña respecto á xustiza. E sei de antemán que teño que respectala. E fágoo. ¡Pero non me cadran as contas por moito que premo o senso! Mais aínda cando no caso de Corme, "tardouse 24 anos en executar" a sentenza. Sempre foi habendo largas. Tantotiña. Mellor dito, son uns millóns desbaldidos sen ton nin son.

Logo, se estamos na mesma Galicia, coas mesmas leis e co mesmo goberno central, porqué a esa familia se tira á rúa sen a espera do ditame dos tribunais? Non son xuíz, aínda que o desexaba, pero como músico sempre dixen que unha mesma obra de Mozart é interpretada por cen orquestras sinfónica, as cen a fan diferente. ¡Pero as cen a interpretan de marabilla! E a obra é a mesma. Sen cambear unha corchea.

É entón cando non estou dacordo coa interpretación das leis, hai mil e unha maneira de entendelas. Somos (?) humáns, ninguén é perfecto. Porén, cando nun caso coma este os mandatarios políticos non toman cartas nesta -para min- aldraxe, non sei que senten á hora de xantar cando hoxe ollando os telexornais, a min polo menos, fíxoseme un nó na gorxa. E sentindo vergoña entoei o "mea culpa" por votar por quen votei. Unhas cuantas para ver e outras para nesquecer. ¡Sen dúbidas a "esquerda é o progresismo eo achegamento aos máis débiles"! Á vista está.

¡Pero sexa como for, temos coche novo! Facía falla, aínda que o meu ten 22 anos. Mais en vista da crise arrufouse ó pobo a marcas estranxeiras, hai que dar exemplo á hora de mercar. Tamén hai polbo á feira con orquestra en directo, autocar e moita empanada, moita, moita máis ca daba o vello no Monte Faro, hai que dar fartura ¡Cantas se pagan na vida!

¡Con tristura non irei votar nas vindeiras! Xa non sei se son das esquerdas, das dereitas ou do centro. Dicían os nosos devanceiros que: "tantotén, son todos o mesmo". ¡Canta razón! Logo outro deixoume un refrán de recordo: "dous que se deitan no mesmo colchón, son da mesma opinión". En vista disto, vou tamén para o mesmo colchón da parienta, e votarei por ela, pois..., somos da mesma opinión.