sábado, 23 de noviembre de 2013

OLA MEUS

OLA MEUS
Despois de tanto tempo sen escribirbos, debo facer una explicación: A cousa foi que me quedei sen ordenador hai case un mes, ou sexa, que cascou cando estaba a punto de cumplir os sete aniños. Tampouco era tan vello, meu pobre, a verdade que pensei (despois de mercalo noviño do trinque) que chegaría máis a lonxevo. Pero xa vedes, o home propón e Deus dispón.
Agora atópome co tema do enterro e funeral, pois, hai que entender que foi un compañeiro verdadeiramente confidencial. ¡Ai, se el falara! Por iso quero quedar ben coa súa memoria, por serme tan fiel durante estes sete anos. Sen dúbidas, este més sen el, paseino mal. Cada mañá era de tristura sen poder abrilo. Ata que despois dunha lenta agonía palmou sen despedirse.
E agora un do paquete, á miña idade un modelo Windows-7, case nada, pero isto la mar me deixe se non é un maquinón. ¡Pero non me entero de vaina nin pouco nin moito!. Grazas a Óscar que mo vén poñendo a tiro de cañón, ou sexa: todo en acceso directo. ¡Que sería eu sen este rapaz!
A verdade que xa non estou para estes aspaventos, pois a nova tecnoloxía éme máis dura ca o de ler corcheas, dito sexa da paso. O meu é a solfa e, punto de crús. E quería mercar o nº 8, ou sexa, o de máis alto nivel! Menos mal que a rapaza da tenda tivo máis entendemento. E tamén me viu o plumeiro no meu nivel informático. Ou sexa, cero pataqueiro.
Pero este é unha gozada, meus, eu que non teño pacencia para nada, este voxa como unha avioneta á hora (cando menos) de ler a Voz de Galicia, o correo persoal ou ben Xente de Corme. O outro, meu pobriño, xa non tiña zolás para nada. Agora xa non andaba nin con muletas, que xa é dicir. Ou sexa, coma un servidor. Chega a idade e hai que aceptala, paseniñamente, pero hai que aceptala.
Mais volvendo ó vello ordenata (que agora xa non obedecía nin a amosar a cara) tamén é certo que axiña acusou a chegada do outono, a da caída de folla. A de irmos palmando os vellos e os que virán atrás. Menos o duque empalmado, que ese si que non palma nin en Palma.

P.D. Déixovos que teño que seguir estrabulando neste artiluxio ata saber moverme por el. Que teñades unha boa finde.