¡LA MAR ME DEIXE, SE VEXO DE QUE
FALAR!
Non, se contos teño no caletre para toda corentena así dure o
que vai durar, pero a cousa é acertar. ¡Que rima, meus, poesía e todo na súa
propia esencia! Porque se falamos de política, Jesús, mellor fregar as lacenas;
barrer o faiado; pintar a cociña; poñer a lavadora; aprender a planchar e
casemente a calcetar. Algunha vez falabamos entre músicos e logo as corcheas
saían centrifugadas, ou sexa, semifusas, pero cada unha por onde podía. O que
vos diga un veretano remancheiro do asunto.
Logo temos o fútbol. Jé,jé, case nada, meus, coma o asunto de
arriba. Agora que me lembro, mirade vós o que nos pasou en Muxía hai uns 20
anos. Chegamos alí, antes da reforma nova da vila, e aparcamos case onde se
vira hacia o peirao. Baixei e abrin as portas de atrás polo de descargar no
palco. Ai, pero non vírades vós os berros alí en fronte de unha ducia de
veciños, aquilo fixo que volvese a pechar as portas ata ver. Ata ver que todo
aquel batifondo, era…, por fútbol. Aquilo foi a risa do día pra nós, contando
que xa viría a Garda Civil de contado. Ata o Gaioso viña tan crespo paseando na
beira da Ría, debía estar afeito.(Esta llela adico a Ramón, o xefe de Proteción
Civil, onde era a “desfeita”).
Entón, só nos queda o tema de falar de mulleres. Pero
tampouco, que eres un vello verde (en Astures, viellu) e dás que falar. (E iso
que agora non hai tabernas, nin pasexos, nin ata velorios, porque xa terían
leria pra ganchillar unha toca). Logo, que fillos e netos te poñen a caldo. Que
xa tés desmencia sen il, digo senil. E vaite ti a saber se tou verde, porque ata recordo aquel tema de moda en sendo
barbilampiño na Banda de meu pai: Camino Verde. Ou sexa, que o das mulleres,
mui verde, mellor non meneallo, dí o refrán. E cando o dí o refrán, mellor
deixalo, que xa teñen abondo liándo o palangre cada tarde co Sálvame de Luxe,
ese. Disque ata lle levan biscoitos e todo as que o queren ver en directo, que
xá é dicir.
Ai, que xa caín da burra, nin que fora tan listo. Xa está,
acertei. Que non hai nada de que falar, xa estamos no “enconfinamiento” falando
todo día. Pero co móbil. Comezando por min. Ferven as liñas (que digo?, senón hai liñas,
todo aéreo e agora sen avións, o ceo despexado total, e se chove que
chova) co cal, iso, que medran as accións nas “mobilándias”.
¿Pero como non me
decatei antes, se andan eléutricos levando asistencia diaria de bocatería e
refresqueiría aos astronautas das estacións mobilándias?. Xa víchedes hai tres
días como caía na Coruña de madrugada un Ovni deses cando viña de volta de
levarlle a cea, o almorzo e tiña que volver co xantar. Menos mal que non había
ninguén aos calamares e aterrizou como poido. Pero falan de que a multa de
tráfico vai ser boecha, contan que baixaba a 300 por hora e está limitado a 50
ata Betanzos/Enfesta. (Non está en festa
Betanzos, Enfesta está en Betanzos).
Así que meus, non hai nada de que falar, xa está todo falado.
¡Jesús!, outra cousa que me saíu sen querer: Fa,La, Do. Nin que fora músico.
P.D. Perdoáde por non atopar de qué falar hoxe, a ver se mañá
hai sorte.
No hay comentarios:
Publicar un comentario