sábado, 11 de febrero de 2012

OLA CORMEÑOS, BO DÍA DENDE CORME








































Con este xentilicio nos citaba Álvaro Cunqueiro nun dos seus poemas cando a primaveira asomaba: "Ahí vienen los cormeños...". Pois nada, que vos quero ter ó día nas novidades que hai. Onte colocaron estas fermosas macetas na fronte da Igrexa para plantar nelas unhas árbores de adorno, ou sexa, coma nas cidades. Logo preto da palmera xa vedes os contendores subterráneos para vidro e cartón. Ao lado irán amais, os contendores correntes do lixo, isto é na parte de arriba que podedes ver o que parecen os bordes dunha xardineira.



Agora a cuestión é que aínda lle han ver xeito de meterse entre as xardiñeiras para meter os coches, pois sinto dicilo, pero aquí a anarquía é total. Aos venres e sábados, a marquesina-parada do bús, está ateigade de coches como así a fronte da nosa Igrexa. E nada, que non pasa nada. E alí dormen ata o día seguinte e o coche de liña cargando fronte ao quiosco.



Pero vaiamos a Malpica, a ver quen se atreve a aparcar fóra das marcas do concello. E non se nos ocurra facelo na Praza, alí xa é gorda a receta. Ou a Laxe, que tamén escriben. Eu penso que o noso concello non ten para talonarios de recetas, hai que ser consecuentes e entendelo, estamos en crise. De seguir así plantexaráse o de falar coa compañía da Ora, pois os tikes son miúdos e máis baratos. E ben pensado, non quedarían mal unhas cabinas para sacar os tikes de marras, ata lucirían de carallo!



En fin, que nos fan obras a tutiplé, pero logo cadaquén fai o que quere, no muelle arranxan as redes e alí quedan fardos de cordelos estando o contendor a dez metros, e no resto do pobo xa vedes, fermosas obras, pero o dito, unha anarquía total.

Bo día "cormeños".





1 comentario:

maria suarez gonzalez dijo...

As aceras están preciosas. Dos contenedores soterrados, desconfio.
Desconfio, do bo uso. Coma do uso, en general, de moitos contenedores, e eso que, dificil, verdadeiramente, non é. Gústame a utilidade da marquesina que comentates no anticipo das aceras, eu sigo sen verlle outra, nin abriga da chuvia, nin da sombra.