O PODER DE UNHA LIGA

Nada novo no entanto a que o home con solo ver unha liga -de fútbol non, de muller- cegueira total. E incrible que unha barbilla de goma faga perder a cabeza moito peor cá unha xerra de viño. Pero así é, coma se nós non tiveramos tamén pernas e coxas o mesmo que as mulleres. Non sei o porqué, pero non temos arranxo. E por encima aínda fan chiste.
Todo isto vén a conto polo que me contou un médico amigo hai unhas semanas. Cando el, de mozo solteiro lle falou ao seu pai de casar, este sorrindo doulle a noraboa, agás que cunha apostilla: “Paréceme ben, fillo, pero cando a muller che mande tirarte do balcón, procura facelo dende o primeiro piso”.
Coido que nesta frase está máis todo resumido e se alguén non a entende, pois iso, a darlle voltas. Contar o porqué, sería matar o final da película, ao caletre tamén hai que darlle teima, dicía un tío meu.
Era eu un púbere, cando na tenda de miña nai lle escoitei a unha muller dicir a un home en plán pavero: “Ala, ala, que sodes o mesmo cá os canciños cando lles ensinan un óso, conforme vedes unha ligha, aló vindes trás dela”. Fora entón cando o fabricante de barbillas pechou a fábrica seguindo instruccións do goberno por mor do aparvamento dos homes.
Pero tanto tivo, a muller, tan diabólica ela, sacou toda súa artillería pesada e non houbo maneira, á falla de ligas, pois, velaí veu a minifalda. E sen medias. E os homes veña a erguer as cellas cal buítre no deserto esperando a súa presa. ¡Que medo!, dicían elas partindo de rir
Pero iso eran os homes de antes, os de Nanderthal non, os da miña xeración sen ir máis lonxe. Aos de agora lles dá o mesmo con liga ou sen ela, solo pestenexan ollándo o ordenador e a Plai Esteixon (así en galego). E non vexades como están coa boca aberta! Logo pasa unha rapaza que quita o zeluco e nada, nin caso. A verdade que a muller está pasando un mal momento, segundo a derradeira estadística, os homes acabáronse. Non sei se é que hai poucos ou se refire ao termo pexorativo de Rosa X.
Así, visto o visto, non é de extrañar que o Xulio Catedrais siga tropezando dez veces na mesma pedra. Mirade vós que é parvo o tío, que, cando hai uns 37 anos compartin camerino con el, faleille e non foi capaz de artellar palabra aínda estando os dous solos. O único sorrir. Home tan tonto aínda non o atopei no mundillo da farándula. E xa vedes, unha tras doutra, ata tiña para o seu Papuchi.
Mais ben pensado, quizais teña razón o de Miami, mellor coa boca pechada e todo que veña á rede é peixe. Quén vos día a vós que non ten alitosis?, porque senón fala, un piropo xa é moito.
As modernías non surten efecto e por riba magoan. Dende a miña xanela escoitei non hai moito a dúas mociñas(SIC): “A ver, muller, ti vés ou qué?”, berrou unha. “Espera muller que non podo correr, metíoseme o tanga non regho do cú”, dixo a amiga a berro pelado.
Así as cousas, meus nenos, un consello: Caso de arrimarse en parella de leito, alugar unha casiña de planta baixa. E a vós, miñas nenas: Que remexádes no roupeiro da avoa para a ver de atopar as medias con ligas.