CORME NAS FRAGAS DO EUME

O pasado venres, día 2 de maio, cumplin por fin un desexo como era o de visitar ese lonxano lugar onde no 1.105 aparece por primeira vez o nome de Corme no Mosteiro de San Xoán de Caaveiro, concello de A Capela. Era unha intriga que me premía, como digo, dende hai moitos anos.

Durante a miña vida musical, podo dicir que toquei nos cinco concellos que rodean as Fragas, e nalgunha romaxe actuei mesmo á sombra das súas árbores. Mais esta vez tomei o camiño principal que é o de Pontedeume o cal dista da subida ao Mosteiro, uns quince kilómetros.

 A consabida subida dende o río é de 500 mts. por unha rilleira costa e toda ela cun chán cuberto de pizarra. Poden subir perfectamente turismos, aínda que está vetado o tránsito e solo autorizado para o servicio do mesón-bar que hai arriba. E velaí onde subín moi ledo, pero baixeu non tanto: o meu corazón xa non está para estes trotes e unha vez arriba un abafo fíxome a pascua. Afortunadamente a cousa non foi a maiores, aínda que non penso volver. “Solo se vive una vez…”, dí a canción.

E o que vos quería contar, que sufrin unha desilusión por chegar á cume do Mosteiro, totalmente restaurado pola Deputación, pero valeiro total e sin o menor símbolo de cristiandade. Alí non hai o máis mínimo santo nin moble en recordo do que foi nalgún tempo. E centos de visitas diarias polo que poiden observar.

Malia todo isto, a viaxe vola recomendo polo enclave do Mosteiro e a frondosa vista dende o alto. Un auténtico tesouro en forma de verxel que a natureza nos ofrece.  Logo,  outra cousa que non entendin foi como poideron levar deica alí a cantería, pois, na cume somentes hai pizarra a cal sirve de alicerce á lexendaria construccíon.

Polo que alí poiden ler, toda riqueza e lenda do Mosteiro foi levada  -coma sempre- para Santiago, co cal a miña intriga por saber como raios aparece alí por vez primeira o nome da nosa vila fíxome vir como fun.

Pero eu creo que o nome de Corme ten que aparecer dende moito antes en outros rexistros de Galicia. En algúns traballos en prol da nosa historia, xa falei de que non atisbaba a saber de como aparece alí, xustamente naquela fermosa selva, o nome  de Corme por vez primeira.

Eu persoalmente coido que o noso nome ten que estar rexistrado en Santiago de moito antes. Pero coa Igrexa topamos, nunca lle vin xeito de ter acceso aos arquivos diocesanos nin con recomendación. E mirade que morrerei con esa intriga. Ata busquei algún cura amigo para que me botara unha man. E nada, que tampouco llelo permitiron.

E xa para rematar, somentes dicirvos que cando poidades, non deixedes de facer esta excursión. De calquera maneira vale a pena. E tamén de calquera maneira virmos coa intriga de como foi parar alí o nome de Corme.