DE VOLTA DE TENERIFE

Ola amigos: Que xa estou de novo de volta, pero iso é o carallo, co ben que se estaba alí. A verdade que endexamais imaxinei un clima así, pois mesmamente era verán total. Ou sexa, o mesmiño que os nosos meses de xullo ou agosto e sempre cunha media de 23º .

Dicía que nunca imaxinei sentirme tan ben, eu que son un frioleiro por excelencia. Namais chegar ó hotel, fóra roupa do corpo. Na cama xa non había máis que saba e colcha fina. E aínda sobraba.

E que dicirvos da piscina ás dez da mañá, aínda que algún (ou máis ben algunha) xa estaba facendo unhas brazadas ás oito do mencer. ¡Pena de piscinas con chacusi incluído e outras de bicicletas na auga! Digo pena por ver tanta barriga e tanta arruga. Pero como dicían os camareiros, tiñamolo ben gañado despois dunha vida de duro traballo e sen coñecer o que é viaxar.

A verdade que estou a sentirme feliz agora na 3ª idade. Este ano xa vou con tres excursións do Imserso, un total de 35 días, que, sumadas a 60 días da caravaning dan 95 días que me librei de ver a fonte que fixo o meu bisavó Tío Pepe de Torrado. (Perdón, bisavó).

Visitamos Sta. Crúz de Tenerife que ten 240.000 habitantes, o mesmo que A Coruña e logo Porto de Sta. Crúz, unha pequena cidade que me gustou máis polo enfocada que está de cara ó turista. É a típica cidade costeira onde conxugan os barrios vellos coa beira do mar. Encantadora. Logo estivemos en Playa das Américas, un ambiente xa moito mellor e con moito máis verde que o do noso hotel en Playa Paraíso, que de praia non tiña nada. Ou sexa, o mesmo que Carabandufe. Pero a tope de xente. Sobor de todo ingleses que veñen aquí pasar os seis meses de inverno. ¡Cando temos que aprender!

Desde a ventana do hotel víamos a cume do Teide totalmente cuberta de xeo dada a súa altura. Agáx que o noso contorno era totalmente irto e pobre. Nin unha matigueira de herba ou toxo á vista por ningún lado. E menos, árbores. A verdade que tampouco se vían gatos, coellos ou gando por ningures o cal no é de extrañar.

Outro dos fenómenos que me chamou a atención foi as praias totalmente de area negra, aínda que de praias tiñan pouco, pois, casemente todo son xeixos tamén negros. Está visto que Canarias vende calor, o das prais é o de menos. Por algo lle chaman as Illas afortunadas, e, a verdade que fan honra  á súa fama.

Pero o triste disto, amigos, vén agora con tanto frío na nosa Galicia. Casemente valía máis non coñecer a prace deses dez días con aquel clima. A verdade que si poidera, a mellor solución sería ir para alí todo o inverno, coma os ingleses. Malia que o noso problema, a parte do frío, é a morriña do galego. Que non, que non son capaz de estar seis meses sin ver aos netiños.

 Agora e sen máis esperar, de novo a facer caravaning de finde cada semana. E tamén recoñecer, como xa dixen alí, que a riqueza da nosa verde Galicia coa súa auga e  flora e fauna,  quizais vale tanto ou máis que o calor de Canarias. As dúas cousa non caben no mesmo saco. Ou ben facer coma os ingleses: seis meses alí, e seis na casa.