Pois como podedes ver, eu non sei ordear isto de outra maneira. Para a miña idade xa fago milagres. Asi que ide ollándoas como podades que eu o fago con todo corazón, aínda que quixera facelo mellor.
Como observades na primeira foto, velaí o tedes saíndo da súa casa de solteiro. Acabouse a boa vida e os mimos de mamá. Cando volva xa será de casado.
Na foto de abaixo, pois nada, que se lle dou aos invitados por cantar o noso Himno e todos nós en pé, xa vedes.
Logo na da esquerda, pois cortando a tarta e na da dereita coas compañeiras do Museo de Corme.
Que o disfrutedes.
5 comentarios:
y sin compromiso, lo cual es lo mas triste. Te envidio Óscar por tu valiente decisión. Felicidades
mira neno, eu tamén estou soliña e teño frio nos pés..... asi que xa o sabes, mulleres hai con forza
Pues mira nena, dame tu dirección y no le pensemos más. No quiero dormir solo....mua, mua, mua......
venga y no lo penseis más q el invierno promete.yo os voy de padrino, ánimo.
Valiente decision casarse por lo civil?jajajaja.Ha llegado juana de arco.jajaja.Los de la aldea le llamas heroicidad a las cosas mas corrientes.que atrasados estais...
Publicar un comentario