TEMPOS DE POUCO TRABALLO

Esta é unha reflexión que fai reflexionar, fai reflesionar se verdadeiramente hai pouco traballo ou menos gañas de traballar, velaí a cuestión. Porque a dicir verdade, o que é zolás non hai aló moito, a ver se me entendedes. Xa sei que hai crise, que non hai traballo. Pero…, pero ben pensado, ata penso segundo o que vexo no meu redor, que aínda hai menos gañas de traballar. Perdoar a excepcións.

Falabamos esta mesma semana no enterro do pai dun músico e amigo, sobor de todo, amigo, que é o máis importante. Falabamos ó abeiro dos antucas pola moita chuvia que caía, sobor da palabra de moda para dar avío aos que non teñen máis gañas de traballar que a de ir a polo xefe da empresa, orquestra, carpintería, albañilería, etc.

A palabra de moda é: Non dás o perfil. E xa está, agora que teime na cachola o indivíduo a ver que lle querían dicir con iso. Dar o perfil?. E xa está, repito. E con iso queda todo dito mentres se despacha cun sorriso e unha palmada nas costas ou dous bicos nas meixelas.

Non hai moitos anos, contabame unha amiga da familia, muller ela emprendedora que tiña un taller de costura cunha ducia de rapazas cosendo, que un día se lle presentou unha moza nova: “Mire, hai traballo para min?”, preguntou. E a nosa amiga lle respondeu que sí, sen dubidalo. Ante isto a rapaza volvío a preguntar: “ E, canto tempo teño que estar para ir ó paro?”. E a nosa amiga repondíolle nun intre: “Ningún, miña neniña, ningún, se xa estás parada, para que queres traballar?”.

Naquel tempo aínda non estaba in, a frase dar o perfil, frase que tan ben lle viría á nosa amiga. Mirade vós que tan ben quedaría a amiga dicíndolle á rapaza: “Miña nena, non dás o perfil”. E ata a podería convidar a un cafeíño con leite e unhas rosquiñas prá compangar. E quedaría ó máximo.

Dicíamos tamén no devandito enterro -onde nos alcontramos vellos amigos da profesión despois de anos sen vernos- que o tempo vai poñendo a cada quén no seu sitio. E éche verdade, meus, cedo ou tarde, o tempo vai poñendo a cada un no seu sitio. O que non ten gañas de traballar, pois, que mellor ca que descanse!

Referente a isto, os mozos aínda poden engañar a un utópico xefe. Pero os máis carrozas nun oficio, cun “curriculo vitae” máis completo ca o libro de Petete, por no dicir o Quixote, a quén carallo van engañar?. Ben pensado, a eles mesmos.

Cando un home preto do retiro ten corrido máis postos de traballo que postes ten Telefónica, a quén pretende engañar?, se é que ten o ousamento de aínda pedir traballo. Non pensa esta rara “avis especie” que os pequenos empresarios ou xefes tamén falan entre si, sobor de todo cando foron fodidos por esta especimen, afortunadamente a minoría.

E entre estas e outras, no triste enterro do pai dun amigo, os alí reunidos chegamos a unha conclusión: Que na vida cada un recolle o que ben ou mal sembrou.

Así que mozos que comenzades, si é que tedes donde, non pretendades descubrir a América que iso xa o fillo Colón.

P.D. Falando de Colón, entereime en voz baixa que fora o tal chamado: Pedro Madrugas. Así que…, que mellor exemplo: A madrugar.